Toen ik zwanger was als draagmoeder, vroeg iedereen mij: ‘Zie je er niet tegenop om hem los te laten? En: Ben je niet bang voor hoe het daarna zal zijn? Iedereen was bezig met het moment van geboorte en de overdracht van de baby aan de wensouders. Laat ik voorop stellen, dat was niet het moeilijkste moment. Maar tegen de tijd dat de eerste verjaardag van mijn draagzoon naderde, vroeg niemand meer of ik daar tegenop zag. Vreemd genoeg leek die verjaardag los te staan van mij.

Maar welke moeder kent het niet. Iedere geboortedag van onze kinderen is voor mij een herbeleving en bijzondere dag, omdat ik mijn kinderen het leven gaf. Een intiem moment waarop ik de grootste prestatie van mijn leven heb geleverd. Drie keer in mijn geval. En bij alle drie is hun geboortedag een soort markering van het grootste dat ik heb gedaan en van wat ik zal nalaten. En ja, het is ook een verjaardag van de kinderen waarin zij centraal staan en waarin zij hun feestje vieren. Het één kan naast het ander.

Meer dan visite

Toch heeft het me tien jaar gekost voordat ik een goede vorm wist te vinden voor het vieren van de geboortedag van mijn draagzoon. Zijn verjaardag en hoe dat gevierd ging worden, was aan zijn wensouders. Daarin was ik visite. Maar ik ben veel meer dan visite. Ik ben degene die zijn leven en geboorte mogelijk heeft gemaakt. En dat vroeg blijkbaar aandacht. Want pas sinds ik daar een vorm voor heb gevonden, is het rustig in mij. Ik heb het nodig om stil te staan bij deze bijzondere dag, bij de laatste dagen zwanger zijn met ‘schijnweeën’, bij de benauwde ogenblikken tijdens de bevalling, bij de verwondering over het nieuwe leven en bij wat het mij heeft gekost om hem het leven te geven. Bij de oudste twee ging dit vanzelf, tussen de verjaardagsvisites door. Maar bij mijn draagzoon leek het eerst een ‘verboden gebied’. Want zijn verjaardag moest over hem gaan en niet over mij.

De geboortedag van mijn draagzoon is nu een dag waarop ik mezelf eer. Een dag waarop ik mezelf bedank en waarop ik stil sta bij wat ik nodig heb, én bij wat het van me heeft gevraagd. Een dag waarop ik lief ben voor mezelf en zorg voor een omgeving waarin alles goed is. Ik neem die dag vrij van mijn werk en vier het leven. Vooral mijn leven en daarna het leven van mijn draagzoon.

Sta stil bij je meesterproef

Ik moedig iedere (draag)moeder aan om tenminste één dag per jaar stil te staan bij je meesterproef, de grootste prestatie in je leven. Welke dag dat voor jou is, bepaal je zelf. Voor mij is het de geboortedag van mijn draagzoon.